παρουσίασε μία ολοκληρωμένη θεωρία του Ηλεκτρομαγνητισμού, στηριζόμενος σε  τέσσερις εξισώσεις. Πρόκειται για την εξίσωση διαρρεύματος του Ampere, συμπληρωμένη με το ρεύμα μετατοπίσεως, την εξίσωση της ηλεκτρομαγνητικής επαγωγής του Faraday και τις δύο εξισώσεις του Gauss, για το ηλεκτρικό και το μαγνητικό πεδίο. Οι ονομαζόμενες έκτοτε Εξισώσεις Maxwell, συμπληρωμένες με την εξίσωση συνέχειας του ηλεκτρικού ρεύματος, αποτελούν πέντε θεμελιώδεις εξισώσεις της ηλεκτρομαγνητικής θεωρίας, οι οποίες περιγράφουν όλα τα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα της φύσης και της τεχνικής.

Το 1872, οκτώ χρόνια μετά την πρώτη δημοσίευση της Ηλεκτρομαγνητικής Θεωρίας, κυκλοφόρησε το βιβλίο που έκανε τον Μάξουελ διάσημο σε όλο τον κόσμο, «A Treatise on Εlectricity and Magnetism» και γι' αυτό ο σπουδαίος αυτός επιστήμονας θεωρείται ο χρονικά τρίτος κορυφαίος και αξιολογικά ο σημαντικότερος ερευνητής του Ηλεκτρομαγνητισμού

1857- 1892

Ιταλός φυσικός(1874-1937), εφευρέτης της ασύρματης τηλεγραφίας και του ραδιοφώνου (Βραβείο Νόμπελ Φυσικής, 1909).

Το 1943,το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάνθηκε ότι ο φερόμενος ως «εφευρέτης του ραδιοφώνου» και βραβευμένος με Νόμπελ Γουλιέλμο Μαρκόνι οικειοποιήθηκε τις πατέντες του Τέσλα πάνω στη ραδιοτεχνική και τις παρουσίασε ως δικές του.Έτσι με δικαστική απόφαση ο Τέσλα αναγνωρίστηκε μετά θάνατον ως ο πραγματικός εφευρέτης του ραδιοφώνου.

Το 1837 και με τη βοήθεια 2 συνεργατών, πήρε ο Μορς δίπλωμα ετρεσιτεχνίας για τον τηλέγραφό του, ο οποίος δεν μετέδιδε τίποτα παραπάνω από τελείες και παύλες, ένα αλφάβητο που επινόησε ο εφευρέτης ειδικά γι' αυτό το σκοπό. Αυτό ήταν και το πλεονέκτημά του, γιατί άλλοι κατασκευαστές τηλεγράφων στην Αμερική και στην Ευρώπη προσπαθούσαν να μεταδώσουν απευθείας χαρακτήρες του αλφαβήτου.

Ο Thomas Edison γεννήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου του 1847 στο Οχάιο των ΗΠΑ. Αποβλήθηκε από το σχολείο και έπιασε δουλειά σε μια σιδηροδρομική εταιρία. Σε ένα τυχαίο περιστατικό σώζει τη ζωή του παιδιού του σταθμάρχη J. U. Mackenzie ο οποίος σε ένδειξη ευγνωμοσύνης του μαθαίνει τον κώδικα μορς. Έτσι γρήγορα πιάνει δουλειά τηλεγραφητή. Οι βελτιώσεις που έφερε στον τηλέγραφο είναι οι πρώτες του εφευρέσεις. Απο εκείνη τη στιγμή ξεκινάει ουσιαστικά την καριέρα του σαν εφευρέτης και ανάμεσα στα 1093 διπλώματα ευρεσιτεχνίας είναι ο δημιουργός του φωνογράφου, του λαμπτήρα, της κινηματογραφικής μηχανής, του φθοροσκοπίου, των σιδηροαλκαλικών μπαταριών, διάφορων τεχνικών κατασκευής τσιμέντου, νέων μεθόδων διαχωρισμού μεταλευμάτων κ.λ.π. Οι ευρεσιτεχνίες του Edison καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα των νεων τεχνολογιών της εποχής.

Το 1890 συναντάει τον Eadweard Maybridge και του προτίνει συνεργασία θέλοντας να συνδυάσει τις μελέτες της κίνησης καρέ - καρέ, με τους ήχους του φωνόγραφου που μόλις είχε εφεύρει. Οι πειραματισμοί του στόχευαν σε ένα μηχάνημα που ρίχνοντας ένα νόμισμα θα μπορούσες να δεις ένα θέαμα με την συνοδεία ήχων ή μουσικής. Το μηχάνημα αυτό ήταν η πρώτη μηχανή προβολής και ο Edison το ονόμασε κινητοσκόπιο. Ταυτόχρονα χτίζει και το πρώτο κινηματογραφικό studio, το Black maria ώστε να κινηματογραφεί τα θέματα για το μεγάλο δίκτυο κινητοσκοπίων που είχε ήδη εγκαταστήσει.

Όμως η υπόθεση του κινηματογράφου δεν προχώρησε πολύ από τον Edison αυτή την περίοδο. Κάτι οι νομικές διαμάχες που μπλέχτηκαν οι εφευρέτες στην αμερική, κάτι η γρήγορη δημιουργία του κινηματογράφου των Αδερφών Lumieres,που έμπνευσή τους αποτέλεσε το κινητοσκόπιο του. Ο Edison έμεινε ουραγός στις εξελίξεις.

Eίναι, όμως, οι επιχειρηματικές πρακτικές τους που μοιάζουν περισσότερο. Όπως ο Gates έχασε την επανάσταση του Internet και προσπαθεί λυσσαλέα σήμερα να επιβάλλει τα δικά του πρότυπα, έτσι και ο Thomas Alva Edison έχασε την επανάσταση του εναλλασσόμενου ηλεκτρικού ρεύματος. Aυτός είχε ποντάρει στο συνεχές κι όταν ο Nicholas Tesla παρουσίασε το εναλλασσόμενο, ρεύμα το οποίο θα μπορούσε να μεταφερθεί σε μεγάλες αποστάσεις χωρίς απώλειες, ο Edison ξεκίνησε ένα πόλεμο marketing και δημοσίων σχέσεων που δεν είχε κανένα ηθικό φραγμό.

Προσφέρθηκε να κατασκευάσει δωρεάν την ηλεκτρική καρέκλα για την εκτέλεση κρατουμένων, ώστε να αποδειχθεί πόσο επικίνδυνο ήταν το εναλλασσόμενο ρεύμα. Φίλοι του διοργάνωναν συγκεντρώσεις στις οποίες σκότωναν ζωάκια με το «επικίνδυνο» εναλλασσόμενο ρεύμα. O ίδιος ο Edison είχε τυπώσει αφίσες προειδοποιώντας για τους κινδύνους της «Γουεστχαουσποίησης», μια προσπάθεια να κάνει το όνομα της αντίπαλης εταιρείας «Westinghouse» συνώνυμο με την ηλεκτροπληξία.

O Edison ήξερε καλά ότι το υψηλής συχνότητας εναλλασσόμενο ρεύμα παρουσίαζε σημαντικά πλεονεκτήματα στην μεταφορά ενέργειας σε μεγάλες αποστάσεις. Tο συνεχές, που αυτός προωθούσε, δεν μπορούσε να μεταφερθεί και γι' αυτό θα χρειαζόταν κάθε χωριό και εργοστάσιο παραγωγής. Aυτό όμως λίγο τον ένοιαζε μιας και αυτός ήταν ο κύριος προμηθευτής των εξαρτημάτων για την κατασκευή αυτών των εργοστασίων.

Tο ίδιο πείσμα έδειξε όταν ξεκινούσε η βιομηχανία των φωνογράφων όπου προσπάθησε να επιβάλλει το δικό του πρότυπο των κυλίνδρων έναντι των δίσκων που ξέρουμε σήμερα.

H πλέον χαρακτηριστική όμως κίνηση του Edison (που μοιάζει σε πολλά σημεία με την τακτική Gates) ήταν η προσπάθειά του να ελέγξει την βιομηχανία του κινηματογράφου. O Edison ήταν κάτοχος των περισσότερων πατεντών στην κινηματογραφική βιομηχανία. «Για να προστατεύσει την πνευματική του ιδιοκτησία» πήγε στα δικαστήρια όλους τους παραγωγούς κινηματογράφου που χρησιμοποιούσαν κάμερες και μηχανές προβολής που κατασκευαζόταν από αντίπαλες βιομηχανίες. H υπόθεση τελικά έφτασε στο Aνώτατο δικαστήριο των HΠA το οποίο απέρριψε τα αιτήματα του Edison, υποστηρίζοντας ότι η συμβολή του στην εφεύρεση του κινηματογράφου δεν εξισωνόταν με την εφεύρεση του κινηματογράφου καθεαυτή.

Oργισμένος ο Edison αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την κυριαρχία του στην αγορά για να τσακίσει τους ανταγωνιστές του. Tο 1908 δημιούργησε μαζί με τους μεγαλύτερους παραγωγούς του Kινηματογράφου την Motion Picture Patent Company (Eταιρεία Πατεντών Kινούμενων Eικόνων). Aυτή υποχρέωνε τους δημιουργούς ταινιών να υπογράφουν συμβόλαια ότι θα χρησιμοποιούσαν μόνο μηχανές του Edison, αλλιώς ο George Eastman (η εταιρεία του οποίου αργότερα συγχωνεύτηκε με την Kodak) που ήταν επίσης μέλος της εταιρείας δεν θα τους έδινε φιλμ!

Tο συμβόλαιο επίσης είχε και άλλους όρους, οι οποίοι σήμερα φαντάζουν παράλογοι. Για παράδειγμα δεν επιτρεπόταν να γίνουν ταινίες μεγαλύτερες των 20 λεπτών! Eπίσης δεν επιτρεπόταν να αναγράφονται τα ονόματα των ηθοποιών στους συντελεστές της ταινίας, γιατί ο Edison φοβόταν (και τελικά δικαιώθηκε σ' αυτό το σημείο) ότι θα γινόταν πολύ διάσημοι και θα ζητούσαν υπέρογκες αμοιβές, γεγονός που θα ανέβαζε το κόστος παραγωγής στην βιομηχανία συνολικά!

Oι περισσότεροι δημιουργοί υποτάχθηκαν στις απαιτήσεις του Edison. Oι υπόλοιποι πήραν ... μαθήματα «καλής επιχειρηματικής συμπεριφοράς» από πληρωμένους μπράβους. Στις διαμαρτυρίες για τις πρακτικές αυτές ο Edison και οι πληρωμένοι γραφιάδες του απαντούσαν ότι «η Motion Picture Patent Company έφερε σταθερότητα σε μια θρυμματισμένη αγορά δίνοντας τέλος στον άδικο και καταστροφικό ανταγωνισμό και επέβαλε ένα πρότυπο πάνω στο οποίο δουλεύουν όλοι». Eίναι ακριβώς οι ίδιες λέξεις που χρησιμοποιούν σήμερα οι δημοσιοσχετίστες της Microsoft για να υπερασπίσουν το μονοπώλιο των Windows. Tελικά όμως η Motion Picture Patent Company διαλύθηκε μετά από μήνυση του William Fox (που ίδρυσε την εταιρεία 20th Century Fox).

Bέβαια όλες αυτές οι προσπάθειες του Thomas Alva Edison μένουν βαθιά θαμμένες στα βιβλία της Iστορίας. Aυτό που όλοι μαθαίνουμε στα σχολεία είναι για τον φλογερό και εκκεντρικό εφευρέτη που τόσα πρόσφερε στην ανθρωπότητα. Aυτό οφείλεται εν μέρει και στην μεγάλη καμπάνια που υπογείως είχε εξαπολύσει ο δαιμόνιος επιχειρηματίας για την υστεροφημία του. Δεκάδες άρθρα είχαν κατασκευαστεί σχετικά την προσωπικότητα του «μεγάλου τεχνολόγου» και φυτεύτηκαν προσεκτικά στις μεγάλες εφημερίδες του καιρού του. O Edison διαχειρίστηκε τόσο καλά την δημόσια εικόνα του πού ένας βιογράφος έγραψε ότι «η προσωπικότητα που παρουσίασε ήταν η μεγαλύτερη εφεύρεσή του».

O Bill Gates βαδίζει επάξια στα βήματα του προκατόχου του. Tα βιογραφικά προφίλ που του γράφει η Barbara Walters, το βιβλίο «O δρόμος προς το μέλλον» που του έγραψαν οι Nathan Myhrvold και Peter Rinearson, καθώς και η στήλη του που απαντάει σε ερωτήματα αναγνωστών και δημοσιεύεται σε δεκάδες εφημερίδες όλου του κόσμου είναι μια καλή αρχή που δείχνει ένα Gates μεγαλοφυή και προσιτό στους κοινούς ανθρώπους. Oι δημοσκοπήσεις δείχνουν να δικαιώνουν την επικοινωνιακή στρατηγική του. Σε έρευνα που έκανε το περιοδικό Forbes 73% των Aμερικανών πιστεύουν ότι η Microsoft «είναι μία από τις καλύτερες επιχειρήσεις των HΠA», θαυμάζουν τον διευθύνοντα σύμβουλό της και πιστεύουν πως η επιχείρηση καινοτομεί...

ΔημιούρΓησε το πρώτο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που τροφοδότησε με ηλεκτρισμό τη Νέα Υόρκη και εξελίχθηκε στη γνωστή γιγαντιαία εταιρία General Electric. Η ανακάλυψή του για την εκπομπή ηλεκτρονίων από πυρακτωμένα μέταλλα, «φαινόμενο Edison», απετέλεσε προϋπόθεση για την κατασκευή της ηλεκτρονικής λυχνίας και την απαρχή της ηλεκτρονικής τεχνολογίας. Όταν πέθανε ο Έντισον σε ηλικία 84 ετών, είχε αποκτήσει περισσότερα από 1000 διπλώματα ευρεσιτεχνίας, ανάμεσά τους για μία μέθοδο διαχωρισμού μεταλλευμάτων, ένα για την επεξεργασία και χύτευση του μπετόν, το οποίο απετέλεσε τη βάση για την κατασκευή προκατασκευασμένων οικιών.

Ένας φαινομενικά άσχετος με την Τεχνική, ο καθηγητής φυσιολογίας της φωνής, Alexander Graham Bell (Μπελ, 1847-1922), παρουσίασε ένα σύστημα τηλεμετάδοσης της ανθρώπινης ομιλίας, ένα τηλέφωνο. Για την ακρίβεια, ο Μπελ επινόησε τον ηλεκτρομαγνητικό μετατροπέα ήχου. στο στενό σημείο ενός χωνιού τοποθέτησε μια λεπτή μεταλλική μεμβράνη και ακριβώς δίπλα της βρισκόταν ένα πηνίο, τυλιγμένο σε μία μαγνητική ράβδο. Οι ταλαντώσεις της μεμβράνης από τα ηχητικά κύματα παρήγαγαν στο πηνίο ασθενή ηλεκτρική τάση. Στην άλλη άκρη η ίδια διάταξη λειτουργούσε ως μεγάφωνο. Οι μεταβολές του ρεύματος στο πηνίο προκαλούσαν ταλαντώσεις στη μεβράνη, η οποία δημιουργούσε έτσι ηχητικά κύματα.Επειδή σε κάθε πλευρά της τηλεφωνικής γραμμής λειτουργούσε ένα μόνο σύστημα ηλεκτρομαγνητικού μετατροπέα ήχου, έπρεπε ο χρήστης να τοποθετεί το χωνί, άλλοτε στο αυτί για να ακούσει και άλλοτε στο στόμα για να μιλήσει. Η συσκευή αυτή βελτιώθηκε σύντομα από πολλούς τεχνικούς και αποτέλεσε το πρώτο τηλεφωνικό σύστημα με ικανοποιητική λειτουργία.Όμοια τηλεφωνικά συστήματα είχαν παρουσιάσει κατά καιρούς, ήδη από το 1860 διάφοροι τεχνικοί, τα οποία όμως δεν γίνονταν αποδεκτά, το πρώτο δε του Philipp Reis (Ράις) θεωρήθηκε παιδικό παιχνίδι. Αλλά και για το τηλέφωνο του Μπελ, όταν αυτό είχε ήδη βελτιωθεί σημαντικά, γνωμοδότησε το έτος 1876 η εταιρία συμβούλων Western Union Finance Services: «Αυτή η συσκευή έχει τόσες ελλείψεις ώστε πρέπει να θεωρείται ακατάλληλη ως μέσο επικοινωνίας. Αυτό το πράγμα δεν έχει καμία αξία».Η εφεύρεση του Μπελ ήταν η αρχή για μία ραγδαία εξέλιξη της τηλεφωνίας: Ήδη το έτος 1878 ιδρύθηκε στο New Haven των ΗΠΑ το πρώτο δημόσιο τηλεφωνικό δίκτυο με 21 συνδρομητές. Το 1881 εγκαταστάθηκε το πρώτο τηλεφωνικό δίκτυο της Ευρώπης στο 'Αμστερνταμ με 49 συνδρομητές. Στα πρώτα χρόνια λειτουργούσαν όλα τα τηλεφωνικά δίκτυα με κλήση στο κέντρο και παραγγελία της σύνδεσης. Συγκεκριμένα, αν ήθελε κάποιος να τηλεφωνήσει, σήκωνε το ακουστικό και γύριζε τη μανιβέλα του επαγωγέα. Με αυτό τον τρόπο έφτανε ένα σήμα στην τηλεφωνήτρια, η οποία μετέτρεπε την παραγγελία για επικοινωνία με κάποιο συμδρομητή σε σύνδεση στον κεντρικό τηλεφωνικό πίνακα. Η αυτόματη τηλεφωνία άρχισε να λειτουργεί κάποια χρόνια αργότερα και διαδόθηκε σταδιακά. Από το 1895 λειτούργησε η πρώτη διεθνής σύνδεση μεταξύ Ολλανδίας και Βελγίου. Η εξέλιξη από εκείνη την εποχή της τηλεφωνίας μέχρι τα σημερινά συστήματα κυψελοειδούς και δορυφορικής τηλεφωνίας είναι περίπου γνωστή.

την εξάπλωση των τηλεφωνικών δικτύων έγινε αναγκαία η τοποθέτηση υπόγειων καλωδίων πολλαπλών αγωγών. Εδώ προέκυψε όμως το πρόβλημα ότι η απόσβεση των σημάτων στα υπόγεια μονωμένα καλώδια ήταν σημαντικά μεγαλύτερη από εκείνη των εναέριων αγωγών. Αρχικά αντιμετωπίστηκε το πρόβλημα μέχρις ενός σημείου με την τεχνητή αύξηση της αυτεπαγωγής των καλωδίων, σύμφωνα με μια πρόταση του Φυσικού Oliver Heaviside (Χεβυσάιτ, 1850-1925). Το έτος 1899 πρότεινε όμως ο σέρβικης καταγωγής Αμερικάνος Michael Pupin (Πουπίν, 1858-1935) ένα καλώδιο, στο οποίο σε συγκεκριμένες σταθερές αποστάσεις παρενέβαλε πηνία. Με αυτή τη μέθοδο βελτιώθηκε σημαντικά η συμπεριφορά των καλωδίων. Ο δίσκος στις τηλεφωνικές συσκευές για την επιλογή του αριθμού τηλεφώνου του άλλου συνδρομητή είναι επινόηση ενός διευθυντή γραφείου κηδειών (!), του Almon B. Stroeger (1839-1902). Όλες οι εταιρίες της εποχής, ευρωπαϊκές και αμερικάνικες, εξαγόρασαν την ευρεσιτεχνία του ιδιότυπου κατασκευαστή και τη χρησιμοποίησαν στις συσκευές τους. Για τη βελτίωση της ποιότητας του μεταφερόμενου ήχου μέσω του τηλεφωνικού δικτύου, κατασκευάστηκαν σταδιακά βελτιωμένα μικρόφωνα και ακουστικά με τέτοια ικανοποιητική απόδοση, ώστε η εταιρία Siemens κατασκεύασε περί το έτος 1900 μία τηλεφωνική συσκευή σε μικρογραφία, την οποία διέθεσε στην αγορά ως ακουστικά βαρυκοΐας. Σ' αυτά τα ακουστικά δόθηκε το όνομα φωνόφωνο, το οποίο όμως δεν επικράτησε.

Alexander Graham Bell

Σε ηλικία δεκαοχτώ χρονών ο Βόλτα άρχισε να μελετά τα φαινόμενα του ηλεκτρισμού.

Το 1779 στην Ιταλία διορίζεται καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Παβίας. Εδώ άρχισε να μελετά τα διάφορα φυσικά φαινόμενα και σε λίγο παρουσίασε τις πρώτες του ανακαλύψεις: Το ηλεκτροφόρο και το ηλεκτροσκόπιο και σε συνέχεια το ευδιόμετρο, το ηλεκτρικό πιστόλι και την άσβεστη λυχνία υδρογόνου.

Στα 1783 ανακαλύπτει το ηλεκτροσκόπιο και δε σταμάτησε ούτε στιγμή να σπουδάζει τον ηλεκτρισμό.

Βόλτα πειραματίζεται συνεχώς και τελικά εφεύρε την ηλεκτρική στήλη, πού αποδείκνυε την ορθότητα των απόψεων του. Κι η ανακάλυψη αυτή του Βόλτα στάθηκε αποφασιστική για την παραπέρα ανάπτυξη των εφαρμογών του ηλεκτρισμού. Όταν το 1800 ανακοινώνει την ανακάλυψή του στη Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου, ολόκληρος ο επιστημονικός κόσμος στάθηκε με δέος σ' αυτήν. Κατασκευάζοντας ο Βόλτα το 1800 την ηλεκτρική στήλη που φέρνει το όνομά του, άνοιξε το δρόμο για την ανακάλυψη του δυναμικού ηλεκτρισμού, που αποτέλεσε μια από τις πιο σημαντικές βάσεις για την ανάπτυξη του σημερινού τεχνικού πολιτισμού με το ηλεκτρικό φως, τις ηλεκτρικές κουζίνες κλπ.

Η βολταϊκή του στήλη ήταν το πρώτο και το πιο σημαντικό βήμα για τη μελέτη των νόμων του δυναμικού ηλεκτρισμού και των εφαρμογών του. Ήταν η πρώτη φορά που ή ανθρωπότητα διέθετε μια πηγή συνεχούς ηλεκτρικού ρεύματος. Αλλά ο Βόλτα δεν περιορίστηκε στην πρώτη του στήλη. Την τελειοποίησε και έπειτα από πολλά πειράματα έφτιαξε το ηλεκτρικό στοιχείο Βόλτα. Αντί τώρα να τοποθετεί τις χάλκινες και τσίγκινες πλάκες τη μια πάνω στην άλλη πάνω σ' ένα τραπέζι, βάζοντας ένα πανί βουτηγμένο σε οξύ ανάμεσα τους, τις τοποθετούσε δυο - δυο σε δοχεία γεμάτα με διάλυση θειικού οξέος. Δοχεία που ήταν τοποθετημένα στη σειρά περιέχουν το καθένα μια από χαλκό και μια από ψευδάργυρο, βυθισμένες σε μια αραιή διάλυση θειικού οξέος. Προσβάλλοντας το οξύ τον ψευδάργυρο δημιουργείται ένα ηλεκτρικό ρεύμα από τον ψευδάργυρο προς τον χαλκό. Το χάλκινο ραβδί του πρώτου δοχείου συνδέεται με το τσίγκινο του δεύτερου). Έπειτα το χάλκινο του δευτέρου με το τσίγκινο του τρίτου και ούτω καθ' εξής. Από το χάλκινο ραβδί του τελευταίου δοχείου φεύγει ένα λεπτό σύρμα, που περνά από μια ηλεκτρική λάμπα ή άλλο όργανο που καταλήγει στο τσίγκινο ραβδί του πρώτου δοχείου, οπότε κλείνει το κύκλωμα και κυκλοφορεί το ηλεκτρικό ρεύμα. Καθένα απ' αυτά τα δοχεία λέγονται ηλεκτρικό στοιχείο κι όλα μαζί αποτελούν μια συστοιχία ή μπαταρία.

Μ' αυτή του τη συσκευή, ο Βόλτα έδωσε στους ανθρώπους μια πηγή απ' όπου μπορούσαν να παίρνουν ηλεκτρικό ρεύμα. Σιγά-σιγά οι μπαταρίες τελειοποιήθηκαν, αλλά το όνομα του Βόλτα έμεινε για πάντα δεμένο με τον ηλεκτρισμό και μ' αυτό βαπτίστηκαν οι μονάδες που μετράμε την τάση μιας ηλεκτρικής πηγής (βολτ), το όργανο που μετράμε την τάση (βολτόμετρο), το όργανο που κάνουμε την ηλεκτρόλυση του νερού (βολτάμετρο), η συσκευή που παράγουμε πάρα πολύ δυνατό φως (βολταϊκό τόξο) κλπ